مسئولیت مدنی تولیدکنندگان و عرضه‌کنندگان مواد خوراکی معیوب در حقوق ایران

یکی از اهداف اصلی سیاست‌های توسعه در جوامع مختلف ایجاد امنیت غذایی است. پژوهش‌های گسترده در سطح جهان نقش تغذیه در سلامت، افزایش کارایی و توسعة اقتصادی را به‌ویژه در دو دهة اخیر ثابت کرده است. با توجه به اینکه دسترسی به غذای سالم و کافی از حقوق اولیة انسان است، دولت‌ها به تأمین امنیت غذایی مکلفند. مسئولیت تولیدکنندگان مواد خوراکی به عنوان شاخه‌ای از مسئولیت مدنی، مراحل متعددی را می‌گذراند که از مبنای مسئولیت قراردادی شروع، و به مبنای مسئولیت محض منتهی می‌شود. مشکلات و عوامل متعددی در روند تولید و عرضة مواد خوردنی و آشامیدنی دخالت دارد که سلامتی و تندرستی انسان را تهدید می‌کند و مسئولیت ایجاد می‌کند که مسئولیت هر یک تابع قواعد خاص است. به همین جهت، مطالعة شیوه‌های مبارزة حقوقی و کارایی حربة قانونگذار در این زمینه، از ضرورت‌های زندگی کنونی است.